De toekomst van Nederland als baannatie staat er goed voor. Op het voorbije EK Baan voor junioren en beloften werden een gouden, twee zilveren en zes bronzen medailles gescoord. Tessa Dijksman en Hetty van de Wouw zijn twee talenten die in Athene hun neus tegen het venster drukten en resoluut voor de baan kiezen.
Schaam je niet als de namen Tessa Dijksman en Hetty van de Wouw niet direct een belletje doen rinkelen. Beide rensters hebben nog niet de staat van dienst van Jeffrey Hoogland of Elis Ligtlee, respectievelijk goed voor goud en zilver op het EK Baan. Om met Dijksman te beginnen: deze renster uit Velserbroek is nog maar achttien jaar oud en fietst bovendien amper twee seizoenen. Zeggen dat ze talent heeft, is een understatement. Al in haar eerste seizoen nam Dijksman deel aan het EK Baan en ook dit jaar maakte ze deel uit van de selectie die in Athene de piste op ging. In Griekenland bleek al snel dat het met haar vorm wel goed zat. Op de individuele achtervolging snelde Dijksman in de halve finale naar haar tweede tijd ooit, een prestatie waarmee ze vorig jaar zilver zou hebben behaald. Nu bleek het net niet goed genoeg voor een plak. ,,Ik baalde wel heel erg, maar ik had niet veel harder kunnen rijden. Ik heb me gewoon aan het plan gehouden door de rondetijden te rijden die we vooraf afgesproken hadden.”
‘In de finale stond ik op scherp’, Tessa Dijksman
Op de puntenkoers boekte Dijksman vervolgens wel succes. Onverwacht, want een speciaal doel was het onderdeel niet. ,,Ik wilde hem wel heel graag rijden omdat ik het een leuke wedstrijd vind. De kwalificatie was fijn om even weer het spelletje door te krijgen. Zo veel baanwedstrijden rijden we natuurlijk niet. In de finale stond ik vervolgens echt op scherp.” Met een kwartet andere rensters pakte Dijksman een ronde voorsprong en probeerde ze uit alle macht punten te sprokkelen. ,,Ik werd vanaf de kant goed gecoacht, dus ik wist op wie ik moest letten. Pas in de allerlaatste sprint werd het beslist. Ik eindigde vlak voor het meisje dat nu vierde werd. Een spannend slot dus!”
Nadat Dijksman afgelopen winter Nederlands kampioene op het omnium werd, bewees ze op het EK dus dat haar prestatie geen toevalstreffer was. Snel gaat het allemaal wel, beseft ze zelf ook. ,,Ik zit er pas zó kort in. Eigenlijk ben ik nog steeds bezig om alles te leren. Die bronzen medaille voelde daarom echt heel goed.”
Helemaal uit het niets komt de talentvolle renster natuurlijk niet; als schaatsster kwam Dijksman al goed voor de dag. Door de zomerse fietstrainingen merkte ze dat ook die sport haar goed af ging. Ze meldde zich aan bij HSV De Kampioen en won prompt de Tour de Junior in Achterveld. Reden voor RTC Amsterdam om contact te zoeken. ,,Ze zagen potentie in me en vroegen of ik het op de baan wilde proberen. Ach, dacht ik, als het niets wordt ga ik gewoon weer schaatsen. Maar het beviel eigenlijk hartstikke goed!”
Op haar weg naar de top is Dijksman sinds kort doorgestroomd naar de volgde halte: de nationale sprint talentgroep van de KNWU op Papendal, onder leiding van Steve McEwen. De piste heeft voorlopig prioriteit, maar Dijksman sluit een combinatie met wegwedstrijden niet uit. ,,Ik zou het ook heel leuk vinden om op de weg goed te worden. Alleen met de baan kom je er in Nederland niet, zeker niet als duurrenner.” In een renster als Kirsten Wild, in beide disciplines wereldtop, ziet ze dan ook een voorbeeld. ,,Het omnium en de duuronderdelen vind ik ook heel leuk. Ik vind het wel heel gaaf wat zij doet.” Komende winter is Dijksman eerstejaars belofte en zal ze Wild vaak tegenkomen. ,,Ik weet niet zo goed wat ik daarvan moet verwachten. Al te hoge verwachtingen heb ik niet, ik ga gewoon kijken waar ik sta en probeer zo hoog mogelijk te komen.”
Keuzes
Hetty van de Wouw verzekerde zich in Athene van brons op de scratch en de 500 meter. Vooral van dat laatste onderdeel had ze vooraf hoge verwachtingen. ,, Bij wedstrijden in Duitsland zag ik afgelopen juni al dat ik in een paar maanden tijd flink vooruit was gegaan. Ik wist dus dat ik met de top mee zou kunnen, maar niet dat ik zo’n tijd zou rijden. Een seconde sneller dan mijn PR!”, blikt het 17-jarige talent terug.
De scratch is weliswaar geen sprintonderdeel, maar door het koersverloop kon Van de Wouw ook hier haar snelle benen laten spreken. ,,Het kwam op een gunstig moment in het programma. De dag erop was ik vrij zodat ik goed kon herstellen voor de keirin. Ik sprintte naar de derde plaats, terwijl het vooraf niet eens echt een doel was. Speciaal ervoor getraind had ik dan ook niet.” Vanuit haar ervaring met wegwedstrijden wist Van de Wouw hoe het er in een peloton aan toeging. In 2014 kroonde ze zich in Ureterp zelfs tot Nederlands kampioene bij de nieuwelingen-meisjes, uiteraard door de massasprint te winnen.
Gevraagd naar een voorkeur voor baan of weg, twijfelt ze geen seconde. ,,Ik heb nu voor de baan gekozen. Ik weet dat ik een snelle sprint heb, dus dan moet je keuzes maken. Een combinatie gaat bijna niet. Op de weg fiets ik alleen nog om te trainen.”
Hulplijn
Ook Van de Wouw is lid van de Talentengroep op Papendal, waar ze hard werkt aan haar explosiviteit voor de sprintonderdelen. Een aantal trainingsmaatjes uit dat complex reisde mee naar het EK. Dat zorgde voor een bijzondere sfeer lang de baan. ,,We kijken allemaal naar elkaars wedstrijden en als er medailles gewonnen worden is de sfeer natuurlijk heel goed. Als een van de jongsten word ik weleens bijgestuurd door de beloften uit de selectie. Dan geven ze me tips over tactiek bijvoorbeeld. Dat ik iets meer afstand moet houden of een hogere snelheid moet hebben.” Van de Wouw schroomt daarnaast niet om zelf een hulplijn in te schakelen. ,,Voor de vijfhonderd heb ik aan Elis gevraagd hoe zij haar warming up aanpakt. Dat onderdeel rijd ik namelijk amper. Haar uitleg heb ik opgeschreven en uitgevoerd.” Het resultaat, brons, laat zien dat de rensters in de selectie elkaar naar een hoger plan kunnen tillen.
sander slager 